کد مطلب:252480 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:209
تزلزل سیاسی همکاران خلیفه از حضور امام در مدینه
سبط جوزی در تذكره الخواص از دانشمندان شرح حال نویس نقل می كند: كه متوكل میل داشت بر اساس بدگوئی كه از امام شده بود حضرت در مدینه نباشد و هر چه زودتر به سامرا عزیمت كند، داستان از این قرار بود كه:
بریحه امام جمعه قلابی دستگاه خلافت، برای تثبیت مقام و موقعیت خود فرصت را غنیمت شمرد و نامه ای به متوكل نوشت كه،
[ صفحه 153]
اگر تو را به مكه نیازی هست علی بن محمد را از این دیار بیرون برید. چه بسیاری از مردم را مطیع و پیرو خود نموده و نفوذ زیادی در مردم پیدا كرده است، مسلمانان روز به روز به سوی او توجه دارند، گرایش مردم به سوی او، دستگاه خلافت عباسیان را متزلزل تر كرده و باعث می شود مردم به دستگاه بدبین تر شوند! همان طوری كه قبلا گفته شد حكمران مدینه به نام عبدالله بن محمد بود، او هم مانند بریحه شریك دزدان خلافت و رفیق ظاهر الصلاح قافله توده مردم بود، خوش بین به امام نبود، راه و رسمشان از امام جدا بود امام را مانع پیشرفت فساد خود می پنداشتند می كوشیدند كه او را از شهر مدینه دور سازند!
گروهی دیگر از چاپلوسان و مرزوقین دستگاه خلافت به اشارت و پیروی از پیشوای ریا پیشه خویش به مضمون فوق، نامه ها به متوكل نوشتند. چه نبودن امام در مدینه میدان را برای جنایت و پستی ها آماده تر می ساخت اما آیا زنان و مردان تیره بختی كه به جرم دوستی با خاندان رسالت، جوانانشان نابود شدند! كاشانه آنها ویرانه شده بود، فراموش شدنی می باشند؟
آیا می توان فجایع و مفاسد دستگاههای ضد اسلامی و ضد انسانی را فراموش كرد؟
[ صفحه 154]
بریحه امام جمعه قلابی دستگاه خلافت، برای تثبیت مقام و موقعیت خود فرصت را غنیمت شمرد و نامه ای به متوكل نوشت كه،
[ صفحه 153]
اگر تو را به مكه نیازی هست علی بن محمد را از این دیار بیرون برید. چه بسیاری از مردم را مطیع و پیرو خود نموده و نفوذ زیادی در مردم پیدا كرده است، مسلمانان روز به روز به سوی او توجه دارند، گرایش مردم به سوی او، دستگاه خلافت عباسیان را متزلزل تر كرده و باعث می شود مردم به دستگاه بدبین تر شوند! همان طوری كه قبلا گفته شد حكمران مدینه به نام عبدالله بن محمد بود، او هم مانند بریحه شریك دزدان خلافت و رفیق ظاهر الصلاح قافله توده مردم بود، خوش بین به امام نبود، راه و رسمشان از امام جدا بود امام را مانع پیشرفت فساد خود می پنداشتند می كوشیدند كه او را از شهر مدینه دور سازند!
گروهی دیگر از چاپلوسان و مرزوقین دستگاه خلافت به اشارت و پیروی از پیشوای ریا پیشه خویش به مضمون فوق، نامه ها به متوكل نوشتند. چه نبودن امام در مدینه میدان را برای جنایت و پستی ها آماده تر می ساخت اما آیا زنان و مردان تیره بختی كه به جرم دوستی با خاندان رسالت، جوانانشان نابود شدند! كاشانه آنها ویرانه شده بود، فراموش شدنی می باشند؟
آیا می توان فجایع و مفاسد دستگاههای ضد اسلامی و ضد انسانی را فراموش كرد؟
[ صفحه 154]